Η θρησκευτική γνώσις ως έσχατο θεμέλιο της αληθείας
Σήμερον αναμένουμε, με πρώτον εμένα, να δούμε τι θα μας διδάξειν ο Κύριος. Πριν όμως ανοίξω την Αγία Γραφή, θα σας διαβάσω κάτι που αντέγραψα από ένα έντυπο που μου έδωσε ένας, εν Χριστώ, αδελφός μας, επιστήμων, και εις το οποίο αναγράφει το ενδιαφέρον του γιά τον Λόγο του Θεού. Και, ούτε λίγο, ούτε πολύ, «υπέταξε» την επιστήμη κάτω από τον Λόγο Του. Στο έντυπο αυτό, διευκρινίζει ολοκάθαρα πως χωρίς τον Λόγο του Θεού, η επιστήμη είναι ανώφελος και, σε πολλές περιπτώσεις, επιζήμια γιά τον άνθρωπο. Ενδεικτικά, σας διαβάζω τα εξής: «Η θρησκευτική γνώσις, εμπεριέχοντας τον Λόγον του Θεϊκού νου, αποτελεί το έσχατον θεμέλιον της αληθείας». Πιστεύω πως συμφωνούμε όλοι, αλλά ας το αναλύσουμε. Ο αδελφός μας λέγει πως όταν διαθέτεις την γνώση του Θεού (αυτά που κηρύσσουμε, όσα αναφέρει η Αγία Γραφή), επειδή τούτη η θρησκευτική γνώση εμπεριέχει τον Λόγον που είναι ουσιαστικά ο νους του Θεού, αποτελεί το μοναδικό θεμέλιο της αληθείας, της αναλλοίωτης εις τους αιώνας.
Εις τη συνέχεια, ο αδελφός μας αναγράφει: «Ένας κόσμος άνευ των ηθικών αξιών της Θεϊκής διδαχής, θα έχανε τον δρόμον προς τον υπέρτατον προορισμόν του, παρά την όποια φαινομενικήν εξέλιξιν». Δηλαδή, η ανθρωπότης θα έχανε τον δρόμο της, θα έπαιρνε έναν λανθασμένο δρόμον, εάν δεν εστηρίζετο στην Θεϊκή διδαχή, ήτοι την διδαχή της Αγίας Γραφής, ασχέτως της όποιας τεχνολογικής εξέλιξής της. Μπορεί λοιπόν, να φαίνεται πως η ανθρωπότης θα εξελίσσεται σημειώνοντας τεχνολογικά επιτεύγματα, αλλά εάν δεν θα εξελίσσεται παραλλήλως με τον λόγον του Θεού, συμφώνως με τις αξίες που πηγάζουν από την Αγία Γραφή, τότε δεν θα υπάρξει ουσιαστική εξέλιξις. Ο άνθρωπος χάνει τον δρόμον του, θα φαίνεται πως εξελίσσεται, αλλά κατ’ ουσίαν θα ζημιώνεται, διότι η εξέλιξίς του δεν θα στηρίζεται στην σοφία του Θεού και στις ηθικές αξίες που εκπορεύονται απ’ αυτήν.
Έπειτα από τούτη την ενδιαφέρουσα τοποθέτηση περί της θρησκευτικής γνώσης του αδελφού μας, ας δούμε πως η Αγία Γραφή μας παραθέτει αυτή την γνώση. Ας δούμε πρώτα από την Παλαιάν Διαθήκην. Διαβάζω από την Σοφίαν του Σολομώντος, ο οποίος επιθυμούσε διακαώς την θρησκευτική γνώση: «Εμοί δε δώει ο Θεός ειπείν κατά γνώμην και ενθυμηθήναι αξίως των δεδομένων, ότι αυτός και της σοφίας οδηγός έστι και των σοφών διορθωτής». Δηλαδή, ο Σολομών επιθυμεί να έχει την θρησκευτική γνώση, ήτοι την γνώση της Αγίας Γραφής, διότι ο μόνος που δύναται να διορθώνει τον κάθε άνθρωπον, είναι ο Θεός διά της σοφίας Του. Εδώ, κατανοούμε πως οι πολλοί άνθρωποι βαδίζουν σε έναν δρόμο, χωρίς, δυστυχώς, η «πυξίδα» των να δείχνει ορθώς. Επομένως, πρέπει να γίνει η διόρθωση της πορείας των. Και η διόρθωση αυτή επιτυγχάνεται μόνον με βάση τον Διορθωτή Σοφόν Θεόν.
Ο Σολομών λέγει εις την συνέχεια: «Εν γαρ χειρί αυτού και ημείς και οι λόγοι ημών πάσά τε φρόνησις και εργατειών επιστήμη». Από εκεί εξαρτώμεθα όλοι. Αλλοίμονο σ’ αυτόν που θα καυχηθεί πως στηρίζεται στην επιστήμη του και δεν χρειάζεται την Σοφία του Θεού. Συνεχίζω: «Αυτός γαρ μοι έδωκε των όντων γνώσιν αψευδή ειδέναι σύστασιν κόσμου και ενέργειαν στοιχείων». Δηλαδή, εφώτισε τον άνθρωπον γιά να γνωρίσει τον κόσμο και ό, τι υπάρχει γύρω του. Εάν ο Θεός δεν φωτίσει τον άνθρωπο, τότε δεν έχει επίγνωση της Δημιουργίας, ούτε του Δημιουργού φυσικά.
Συνεχίζω επί του Σολομώντος: «Αρχήν και τέλος και μεσότητα χρόνων, τροπών αλλαγάς και μεταβολάς καιρών, ενιαυτών κύκλους και αστέρων θέσεις». Εδώ, αποκαλύπτεται πως ο Θεός στηρίζει τις επιστήμες, όπως την επιστήμη της μελέτης των αστέρων του σύμπαντος, την αστροφυσικήν. Υπάρχουν σχετικά τμήματα στα Πανεπιστήμια. Αλλά υπάρχει και ένας πονηρός κύκλος, αυτοαποκαλούμενος ως αστρολογία ή αστρομαντεία, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τον κόσμο πως υπάρχει προδιαγεγραμμένη μοίρα των ανθρώπων, καθοριζόμενη από τις θέσεις των αστέρων του ηλιακού συστήματος. Αυτόν τον κύκλο πρέπει ν’ αποφεύγωμε, διότι δεν αποτελεί επιστήμη.
Ο Θεός λοιπόν, μας έδωσεν τις επιστήμες, γιά το καλό μας. Όπως διαπιστώνετε, τίποτα δεν υπάρχει που να το μην μας το έχει δώσει ο Θεός διά του φωτισμού μας.
Κι εδώ, μου δίδεται η μεγάλη ευκαιρία να σας πω, πως ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να δημιουργήσει οτιδήποτε, χωρίς να του το αποκαλύψει ο Θεός. Ουσιαστικά, ο Θεός αποκαλύπτει και ο άνθρωπος ανακαλύπτει. Υπάρχουν και ορισμένα, των οποίων γνώστης είναι μόνον ο Θεός, των οποίων εν μέρος θα γνωρίσωμεν όταν θα πάμε κοντά Του. Όσον όμως ευρισκόμεθα επί της γης, μέσω της επιστήμης ανακαλύπτωμεν αλλά δεν αποκαλύπτωμεν! Όπως προανέφερα, εμείς, απλώς ανακαλύπτωμεν όσα ο Θεός έχει αποκαλύψει!
Ας δούμε κάτι σχετικό με την ζωολογία, όπως αναφέρει ο Σολομών: «Φύσεις ζώων και θυμούς θηρίων, πνευμάτων βίας και διαλογισμούς ανθρώπων, διαφοράς φυτών και δυνάμεις ριζών». Δηλαδή, εφώτισεν ο Θεός τον άνθρωπον γιά να κατανοήσει τα περί των ζώων, φυτών, και μάλιστα αναφέρεται ειδικότερα στις ιαματικές ιδιότητες των ριζών, πολλές φορές ανώτερες των χημικώς κατασκευασμένων φαρμάκων.
Συνεχίζω: «Όσα τε έστι κρυπτά και εμφανή έγνων. Η γαρ πάντων τεχνίτις εδίδαξε με σοφία». Δηλαδή, όσα ο άνθρωπος ανεκάλυψε και όσων εμφανών αναγνώρισε την αξία των, ήταν αποτέλεσμα της σοφίας του Θεού. Όλα όσα φανερά επέτυχε ο άνθρωπος ν’ ανακαλύψει και να μελετήσει, το έκανε κατόπιν φώτισης του Θεού.
Συνεχίζω: «Έστι γαρ εν αυτή πνεύμα νοερόν». Δηλαδή, η σοφία του Θεού είναι ενα πνεύμα νοερό, το οποίον όμως διατηρεί την πνευματική και λογική ισορροπία του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος δεν συνεργεί με την σοφίαν τούτη, τότε η ισορροπία αυτή διαταράσσεται. Μπορεί να μην παρατηρείτε εμφανή συμπτώματα τούτης της διαταραχής σε αυτούς τους ανθρώπους, χαμένους από τον δρόμον του Θεού, είναι υβριστές, κακοί γενικώς. Μην νομίζετε πως δεν έχουν πάθει κάτι. Εντός των επικρατεί διαρκής σύγχυση, ταραχή, φοβίες, κατέχονται από τρομακτικές σκέψεις και εικόνες. Μπορεί να τα έχουν όλα από υλικής πλευράς, αλλά δεν μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι και καταναλίσκουν χάπια. Όταν τους πλησιάσεις και υπενθυμίσεις το κενό τους, θα σε ειρωνευθούν. Όμως, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος «αποκρίνασθαι αναλόγως», δηλαδή, εμείς, διακρίνοντας πως τούτοι οι άνθρωποι είναι διαταραγμένοι λόγω της απομάκρυνσής των από τον Θεό, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να τον βοηθούμε περισσότερο με την συμπεριφορά και προσευχή μας, και λιγότερο με τα λόγια.
Τι άλλον είναι το Πνεύμα τούτο, ήτοι η σοφία του Θεού; «Άγιον», και σε όποιον εγκατασταθεί το Πνεύμα του Θεού, τον οδηγεί στην αγιοσύνη, αλλά με μία προϋπόθεση: Πως ο άνθρωπος πρέπει να υπακούσει εις τα όσα το Άγιον Πνεύμα προτρέπει. Εάν παραμείνει στο «εγώ» του, τότε το Άγιο Πνεύμα μένει ανενεργό. Όχι διότι δεν διαθέτει την δύναμη να επιβληθεί, αλλά επειδή είναι πνεύμα αγαθό. Το αγαθό Πνεύμα δεν υποχρεώνει, δεν διατάσσει, δεν εκβιάζει τον άνθρωπο. Είναι Πνεύμα ελευθέρας βουλής και όχι καταναγκασμού.
Εκτός των άλλων, η Γραφή αναφέρει πως το Άγιο Πνεύμα είναι «...αμόλυντον, ...φιλάγαθον, ...ευεργετικόν...». Πράγματι, δεν υπάρχει περίπτωση να πράξει το Άγιον Πνεύμα κάτι ζημιογόνο προς την ψυχή του ανθρώπου. Πράττει τα πάντα προς το καλό της. Όταν όμως, ο άνθρωπος δεν διαθέτει την προαναφερθείσα θρησκευτική γνώση, δεν δύναται να κατανοήσει πως το Άγιον Πνεύμα ενεργεί όχι κατά τις ανθρώπινες σαρκικές επιθυμίες, αλλά κατά τα όσα είναι ωφέλιμα γιά την ψυχή του. Πολλές φορές, το Άγιον Πνεύμα επιτρέπει να πάθεις κάτι, γιά να ωφεληθεί η ψυχή σου, Όμως, εάν ο Λόγος του Θεού δεν έχει εγκατασταθεί εντός σου, και σου λείπει η θρησκευτική γνώση, περιφρουρημένη εκτός της καρδιάς σου, τότε δεν θα καταλάβεις πως τα παθήματα αυτά είναι προς ώφελος της ψυχής σου.
«Πάσης γαρ κινήσεως κινητικώτερον σοφία, διήκει δε και χωρεί διά πάντων διά την καθαρότητα», δηλαδή, το Άγιον Πνεύμα, η Θεϊκή Σοφία, βρίσκεται πανταχού παρούσα σε ολόκληρο τον χώρο, ως να ήταν κινούμενη με άπειρη ταχύτητα, άνευ υλικών εμποδίων. Τούτη την στιγμή υπάρχει νοερώς στον χώρο που ευρισκόμεθα. Υπάρχει από τον Ουρανό έως τον Άδη!
Η σοφία του Θεού είναι το Άγιον Πνεύμα! Η θρησκευτική γνώση που προαναφέραμε, είναι ουσιαστικώς η εμπέδωση του περιεχομένου του Αγίου Πνεύματος! Και το Άγιο Πνεύμα καλύπτει τα πάντα!
Γνωρίζετε πότε θα συμβεί η Συντέλεια του κόσμου; Όταν το Άγιον Πνεύμα ξεσκεπάσει τα πάντα! Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί όρθιο στον κόσμο, εάν δεν σκεπάζεται από το Άγιον Πνεύμα! Κι εδώ απαντάται η μεγαλοσύνη Του! Θα έλεγα, η Αγαθοσύνη Του! Η Αγάπη Του! Όπως και να είναι ο κόσμος, όσον και ν’ απομακρύνεται από τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα δεν τον εγκαταλείπει! Γιά να είμαστε όλοι αναπολόγητοι όταν θα βρεθούμε ενώπιον του Μεγάλου Κριτού!
Εις την συνέχεια διαβάζω: «Μία δε ούσα πάντα δύναται και μένουσα εν αυτή τα πάντα καινίζει και κατά γενεάς εις ψυχάς οσίας μεταβαίνουσα φίλους Θεού και προφήτας κατασκευάζει». Δηλαδή, αναλόγως της προαίρεσης που διακρίνει το Άγιο Πνεύμα, η σοφία του Θεού εγκαθίσταται εντός του ανθρώπου, και τον καθιστά φίλον του Θεού, ακόμη και προφήτη! Γνωρίζετε, η λέξις «προφήτης» έχει ευρύτερη έννοια. Προφήτες δεν είναι μόνον όσοι, προ Χριστού, γνωστοί μας. Προφήτης μπορεί να υπάρξει και στην, μετά Χριστόν, εποχή. Εάν η προαίρεση ενός ανθρώπου είναι να ενωθεί με τον Θεόν, η ένωση αύτη, επιτυγχάνεται μέσω του Αγίου Πνεύματος. Θα έλεγα, μέσω του Χριστού! Μην ξεχνάτε την ρήση του Ιησού Χριστού: «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ει μη μόνον δι’ εμού». Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του, πως όταν θα φύγει στους ουρανούς, θα στείλει τον Παράκλητον, το Πνεύμα της Αληθείας, το οποίον θα τους υπενθυμίζει τα πάντα. Ο Θεός δεν αγαπά κανέναν περισσότερο, από εκείνον που επιθυμεί την θρησκευτική γνώση, την σοφία Του, το Άγιον Πνεύμα.
Ποιό είναι το πρόσωπο που εκπροσωπεί την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, την Θεϊκήν γνώση και σοφία; Θα το δούμε στην Καινή Διαθήκη, στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, στο πρώτο Κεφάλαιο: «Επειδή και Ιουδαίοι σημεία αιτούσιν και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν». Οι Ιουδαίοι ήθελαν, αν είναι δυνατόν, να συμβαίνει στον καθένα και από ένα θαύμα. Ο Χριστός απεκάλεσε τους ανθρώπους αυτούς σκληροτράχηλους. Όντως, οι Ιουδαίοι είναι σκληροί. Οι Έλληνες, οι οποίοι δεν είχαν, όπως οι Ιουδαίοι, την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος, ζητούσαν σοφία, αλλά σοφία ανθρώπινη, προερχόμενη από τους σοφούς της γης, πιστεύοντας πως σοφός είναι ο άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει πολλά μέσω της επιστήμης, και όχι ο φωτιζόμενος από τον Θεό. Και όπως γνωρίζετε, οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί είχαν αναπτύξει μία γήϊνη, ανθρωποκεντρική Θεϊκή σοφία. Απόδειξις, είναι πως όταν ο Απόστολος Παύλος τους συναντά στας Αθήνας, δεν τον επίστευσαν εξ αρχής, αλλά του είπαν πως εκείνοι ήσαν που θα του έλεγαν γιά τον Θεόν, ως σοφώτεροι. Τον άκουσαν και γιά δεύτερη φορά, αλλά μόνον ενα ζευγάρι τον επίστευσε. Οι σοφοί που στηρίζονται μόνον στον εγωϊσμόν τουν, όχι μόνον δεν είναι σοφοί, αλλά είναι συνεργάτες του Σατανά! Διότι όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, υπάρχει η «κάτωθεν» σοφία που είναι σατανική, και η «άνωθεν» τοιαύτη, η οποία προέρχεται εκ Θεού.
Ακούστε τι λέγει παρακάτω: «Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, και Έλλησιν δε μωρίαν». Δηλαδή, εμείς κηρύσσουμεν τον Χριστό (με βάση του κηρύγματος των Αποστόλων την Ανάσταση του Χριστού), αλλ’ όμως αυτό αποτελούσε σκάνδαλο γιά τους Ιουδαίους, και βλακεία γιά τους Έλληνες. Γιατί οι Έλληνες θεωρούσαν ως βλακεία το κήρυγμα του Χριστού; Διότι δεν μπορούσαν, με την εκ των «κάτωθεν» σοφίαν, να καταλάβουν πως ο Χριστός, μολονότι ήταν υιός του Θεού, εσταυρώθη εθελουσίως ενώ μπορούσε να το αποφύγει. Έλεγαν λοιπόν, οι Έλληνες, οι τάχα σοφοί: «Πως είναι δυνατόν να μας λέγετε πως είναι αληθινός Θεός, πως ανεστήθη, και από την άλλη να τους αφήσει να τον σταυρώσουν;» Αυτή ήτο η στενοκεφαλιά των σοφών της εποχής. Δεν χωρούσε το μυαλό τους πως ο Χριστός ήλθεν εις τον κόσμο γιά να τον σώσει και δι’ αυτό έπρεπε να δώσει το αίμα του. Η σατανική, επίγεια «σοφία» δεν μπορεί να το χωνεύσει.
Συνεχίζοντας ο Απόστολος Παύλος, λέγει: «Αυτούς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησιν, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν». Δηλαδή, γιά τους καλοπροαίρετους Ιουδαίους και Έλληνες, οι οποίοι έχουν διάθεση γιά την σωτηρία της ψυχής των, ο Χριστός αποτελεί δύναμη και σοφία του Θεού. Ιδού, λοιπόν, που συνοψίζεται η θρησκευτική γνώση και σοφία του Θεού!
Ακούστε πως «σφραγίζει» ο Απόστολος Παύλος όλα τούτα, πως απαντά στους ανόητους σοφούς, οι οποίοι δεν παραδέχονται την «άνωθεν» Θεϊκή σοφία: «Ότι το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστίν, και το ασθενές του Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων». Θα σας πω κάτι: Θα έχετε παρατηρήσει πως σε έναν κύκλο συζητήσεως, όταν κάποιος αναφερθεί στον λόγον του Θεού, ορισμένοι τον θεωρούν μωρό (ανόητο), οπισθοδρομικό. Και όμως, ο Απόστολος μας λέγει πως το «μωρόν» του Θεού είναι σοφώτερον των ανθρώπων, διότι εκείνο το οποίον αποκαλούν οι άνθρωποι ως «βλακώδες», είναι η μόνη αλήθεια! Και όπως σας εδιάβασα στην αρχή, τούτη η αλήθεια αποτελεί το έσχατον θεμέλιον!
Κι ενώ τον Χριστιανό, ο οποίος ομιλεί την γλώσσα του Θεού, τον θεωρούν βλάκα, άρρωστο, ευρισκόμενο «στον κόσμον του», στην πραγματικότητα ο λόγος αυτός είναι δύναμις Θεού! Κι εδώ συναντάται ο λόγος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε στον Παύλο: «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»...
Να παρακαλέσωμεν τον Κύριο να μας φωτίσει γιά να έχωμεν ως στήριγμα και θεμέλιο της ζωής μας το θέλημα του Θεού, την θρησκευτική γνώση, την Θεϊκή σοφία, που συμπυκνούται σε μία λέξη: Τον Χριστό!
